बुद्ध एयरको जहाज एउटा पांग्रा जनकपुरमै छोडेर काठमाडौंमा अवतरण!

हालै बुद्ध एयरको एउटा विमान जनकपुरबाट काठमाडौं उड्यो, तर एउटा महत्वपूर्ण चीज छोडेर—आफ्नै पांग्रा! अचम्मको कुरा, जहाज काठमाडौं विमानस्थलमा सुरक्षित अवतरण गर्न सफल भयो। तर, यस घटनाले हाम्रो देशको हवाई सुरक्षाबारे गम्भीर प्रश्न उठाइदिएको छ।

लापरबाही कि व्यवस्थित अराजकता?

नेपालमा हवाई यात्रा आकाशमा मात्र होइन, भाग्यमा पनि निर्भर रहन्छ जस्तो लाग्छ। जहाज उड्नुअघि प्रविधि परीक्षण गरिन्छ, प्राविधिक टोलीले निरीक्षण गर्छ, सुरक्षा मापदण्ड पालना गरिन्छ—तर हाम्रा विमानहरू कहिलेकाहीं जादूमयी ढंगले उड्छन्, कहिलेकाहीं गन्तव्यमा पुग्नुअघि कतै अलपत्र पर्छन्।

जनकपुर विमानस्थलमा बुद्ध एयरको जहाज टेक-अफ हुँदा कुनै ठूलो समस्या देखिएन। तर, उडिसकेपछि पांग्रा छुटिसकेको खबर आयो। प्रश्न यो हो—त्यो पांग्रा छुट्नुअघि कसैले देखेन? निरीक्षण गरिएन? कि सामान्य प्रक्रिया नै 'भाग्यको भर' मा चल्छ?

देशको व्यवस्थापन जहाजको पांग्राभन्दा पनि कमजोर?

नेपालमा मात्र यस्तो हुन सक्छ, जहाँ जनताले सरकारलाई जहाजभन्दा कमजोर महसुस गर्छन्। जहाजको पांग्रा छुटे पनि कसरी-कसरी अवतरण गर्छ, तर देशको व्यवस्थापन भने वर्षौंदेखि दुर्घटनाग्रस्त छ। यो घटनाले हाम्रा नीति-निर्माताहरूलाई लाज लाग्ने गरी गम्भीर प्रश्नहरू उठाउँछ—

के नेपालमा उड्डयन क्षेत्रलाई पर्याप्त प्राथमिकता दिइएको छ?

के नियमित मर्मत सम्भारको अनुगमन प्रभावकारी छ?

दुर्घटनापछि मात्र 'छानबिन समिति' बनाउने परम्परागत खेल किन दोहोरिन्छ?

राजनीतिक नेतृत्वको असक्षमता: जहाज जोगियो, देश जोगिन्छ?

नेपालमा जहाजका लागि पाइलट छ, तर देशका लागि ‘पाइलट’ को खोजी अझै जारी छ। बुद्ध एयरको जहाज सुरक्षित अवतरण भयो, किनभने त्यसलाई चलाउने योग्य चालक दल थियो। तर, हाम्रो देशको ‘ककपिट’ मा बसेका नेताहरूचाहिँ कता लैजाँदैछन्, थाहा छैन।

हवाई सुरक्षामा ध्यान नदिने सरकार जनताको सुरक्षामा के ध्यान दिन्छ? जहाज दुर्घटनामा परेपछि मात्र गहिरो निद्राबाट ब्युँझिने परिपाटी कहिले अन्त्य हुन्छ? नेपालको राजनीतिजस्तै, हाम्रो हवाई सुरक्षा प्रणाली पनि ‘हावादारी’ बन्दै गएको छ।

बुद्ध एयरको जहाजको पांग्रा छुटेर जनकपुरमै रहनु सामान्य दुर्घटना मात्र होइन, यो नेपालको व्यवस्थापनको प्रतिबिम्ब हो। जहाज त पाइलटले सुरक्षित ल्याए, तर देश कसले ल्याउने? पांग्राविहीन हवाईजहाज झैं नेपाल पांग्राविहीन नेतृत्वको सिकार बनेको छ।

अब हामी के गर्छौं?

गम्भीर रूपमा हवाई सुरक्षामा सुधार गर्नुपर्छ।

नियमित मर्मतसम्भार र जाँच प्रक्रियालाई कडाइका साथ लागू गर्नुपर्छ।

‘दुर्घटना भएपछि छानबिन समिति’ भन्ने शैलीलाई अन्त्य गर्नुपर्छ।

नेतृत्वले अब हावादारी भाषण होइन, ठोस सुधारका कदम चाल्नुपर्छ।