फर्किए सुटकेस र पासपोर्ट, फर्किएनन् विपिन :

करिब दुई वर्षअघि हमास समूहद्वारा अपहरणमा परेका नेपाली विद्यार्थी विपिन जोशी अब जीवित नरहेको पुष्टि भएको छ। इजरायलको गाजामा २०२३ अक्टोबर ७ मा भएको आक्रमणपछि बेपत्ता बनेका विपिनको समाचार सोमबार इजरायली अधिकारीले औपचारिक रूपमा सार्वजनिक गरे।

विपिनको अवस्थाबारे अन्तिम सत्य सुनेपछि केवल उनको परिवार होइन, सिंगो देश स्तब्ध र शोकाकुल बनेको छ।

इजरायलमा भेटिए विपिनका सामान, तर उनी स्वयं फिर्ता भएनन्

भदौको पहिलो साता विपिनकी आमा पद्मा जोशी र बहिनी पुष्पा जोशी इजरायल पुगेका थिए—केवल आशा बोकेर, छोरा/दाइको खोजीमा। इजरायलका राष्ट्रपति, प्रधानमन्त्री, सभामुख, मन्त्रीदेखि सेनाप्रमुखसम्म उनीहरूले भेटे। सबैलाई एकै निवेदन गरे—“हाम्रो विपिन फर्काइदिनुहोस्।”

तर, विपिन भेटिएनन्। बरु, इजरायली सेनाले अनुसन्धानका क्रममा पाएको उनको सुटकेस, ल्यापटप, नागरिकता र पासपोर्ट मात्र परिवारलाई हस्तान्तरण गर्‍यो। ती सामान देख्नेबित्तिकै आमा र बहिनीको भक्कानो फुट्यो।
विपिन थिएनन्—तर उनका चिनोहरू बोकेर उनीहरू स्वदेश फर्किए।

मृत्युको खबरले सिंगो देश शोकमा

अन्ततः यही सोमबार (असोज २७) इजरायली अधिकारीहरूले औपचारिक रूपमा जानकारी दिए—“विपिन अब जीवित छैनन्।”
सबभन्दा पहिले नेपाली राजदूत धनप्रसाद पण्डितलाई यो दुःखद सूचना दिइयो। त्यसपछि अमेरिकामा रहेकी आमा र बहिनी, कञ्चनपुरमा रहेका परिवार, इजरायली प्रधानमन्त्री कार्यालय र परराष्ट्र मन्त्रालयका अधिकारीहरू सहभागी भिडियो बैठकमा इजरायली रक्षा बल (IDF) का कमाण्डरले भने—

> “विपिन जोशी अब जीवित छैनन्।”

सात मिनेट लामो त्यो बैठक मौन र आँसुले भरिएको थियो।

दुई वर्षको असह्य प्रतीक्षा, अन्ततः निराशा

सन् २०२३ को अक्टोबरदेखि २०२५ को अक्टोबरसम्म दुई वर्षको यात्रा परिवारका लागि असह्य बन्यो।
हमास र इजरायलबीच भएका युद्धविराम र बन्दीबिनिमयका हरेक चरणमा विपिनको नाम सूचीमा खोजियो—तर कहिल्यै देखिएन।
शान्ति सम्झौतामा बाँकी रहेका बन्धकहरू मुक्त हुँदा पनि परिवारले सोचे—“सायद विपिन पनि फर्किएलान्।”
तर, त्यो आशा अन्ततः निराशामा बदलियो।

एक नेपालीको कथा, जो अब राष्ट्रिय पीडाको प्रतीक बने

विपिन जोशी अब केवल एक विद्यार्थीको नाम होइनन्—उनी विदेशमा रोजीरोटी र सपनाका बीच हराएका हजारौं नेपाली युवाको प्रतीक बनेका छन्।
नेपालीहरू त्यस्ता युद्धमा कहिल्यै पक्षधर हुँदैनन्, तर कहिल्यै सुरक्षित पनि रहँदैनन्।
गाजाको धुलोमा धेरै विदेशीहरू घर फर्किए, तर नेपालले भने आफ्ना सन्तानको प्रतीक्षा मात्रै पायो।

एक मौन राष्ट्र, एक अपूरो सपना

विपिनको सुटकेस, पासपोर्ट र नागरिकता अब उनको अन्तिम चिनो बनेका छन्।
देशभरका नेपालीहरू अहिले एकै आवाजमा भन्दैछन्—“विपिन, हामीले तिमीलाई बिर्सने छैनौं।”

स्वर्गीय विपिन जोशीप्रति हार्दिक श्रद्धाञ्जली।
शान्ति पाऊन् उनको आत्मा, र शक्ति पाऊन् उनका परिवार।